[vc_row][vc_column][us_image image=”4991″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Marieke, de fiere kip in de tuin van mijn buurman Bertrand, was gelukkig. Ze leefde in een mooi afgewerkt kippenhok, kon vanop haar stok de zon mooi zien opkomen in het oosten en haar baasje bracht haar dagelijks lekker eten. Dat was zo al sinds ze uit het ei was gekomen : iedere morgen kwam Bertrand het hok in met een heerlijk bakje kippenvoer.
Maar Marieke had nog meer reden om gelukkig te zijn. Samen met haar vriend, de ezel van Buridanus, had ze een avondcursus wetenschapsfilosofie gevolgd. Terwijl de ezel had gekozen voor specialisatie in logisch Deductief Redeneren (dat klinkt nogal logisch), had Marieke geopteerd voor het vak Inductief Redeneren : ze leerde er dat je kan concluderen dat morgen de dingen zullen gebeuren zoals vandaag en gisteren omdat de natuur uniform is en blijft.
Die avond hadden ze hun diploma gekregen en héérlijk vond ze dat. Ze was nu gediplomeerd inductief redeneerster. Zo kon ze zelf tot de conclusie komen dat ze morgen een ei ging leggen en dat de zon ging opkomen in het oosten – zo was het immers gegaan alle voorgaande dagen, weken en maanden. Ze had duidelijk talent.
Het examen was dan ook erg vlot verlopen. Ze had de professor verteld dat ze tot nu toe altijd al 16 op 20 had gehad op haar vorige examens. Dus leek het haar een plausibele inductieve conclusie dat ze voor het huidige examen gewoon weer een 16 kreeg. De professor, vanzelfsprekend een expert in inductief redeneren, gaf haar prompt die 16. Het examen zelf vonden beiden niet meer nodig.
En zo ging Marieke gelukkig en tevreden slapen in haar kippenhok. Morgen ging ze weer een ei leggen, morgen ging de zon weer opkomen in het oosten en morgen ging Bertrand haar opnieuw een heerlijk kommetje kippenbrokken brengen. Alles conform die uniformiteit van de natuur, de basis van haar inductie.
En inderdaad …
De volgende morgen kwam de zon op in het oosten, legde ze haar ei en zag ze Bertrand naar het kippenhok toe stappen.
‘Mmmm… weer een lekker ontbijt zoals altijd’ , dacht ze bij zichzelf.
Bertrand kwam het hok binnen maar had geen kommetje voer in zijn hand.
Die avond heeft de familie Bertrand genoten van een heerlijke vol-au-vent met frietjes en verse kip.
Het was misschien nuttig geweest voor Marieke om een iets geraffineerder beeld te hebben van de uniformiteit van de natuur.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
