[vc_row][vc_column][us_image image=”5000″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]There is no free lunch.
Dat geldt niet alleen een beetje in studentenrestaurants en wat meer in het Hof van Cleve. De natuur is al even gierig. Als je iets krijgt, moet je iets teruggeven. Daarvan zijn we ons niet altijd bewust. Vooral omdat dat teruggeven vaak via een achterdeurtje geregeld wordt. Je zou niet de eerste autochauffeur zijn die denkt dat zijn lichten gratis branden als de wagen rijdt. De batterij laadt toch op als de motor draait ? Dat is zo, maar geniepig draait de motor een beetje harder en verbruikt die een beetje meer.
Maar dat is allemaal niet zo erg. Je gaat weer tanken en rijdt weer verder.
Nu, straks is dat tanken voorbij en gaan we met z’n allen opladen. Met, als het even kan, stroom uit hernieuwbare energiebronnen.
Aii, dat woordje ‘hernieuwbaar’ kwetst altijd een beetje de natuurkundige boekhouder in mij. We kunnen dus zomaar deze bronnen hernieuwen? Keer op keer, zonder terug te betalen ?
In een restaurant lopen ze je achterna als je vertrekt zonder te betalen.
Quasi alle hernieuwbare energie is een vorm van zonne-energie : windmolens, waterkrachtcentrales, zonnecellen, … Die zonne-energie wordt al miljarden jaren met hopen over onze aardbol uitgestort En dat heeft, tja, nogal wat invloed : het zorgt voor weer, wind, wolken, regen, rivieren, zeestromingen, golven, planten, dieren, zonnekloppers en nog zoveel meer– kortom het hele systeem ‘Aarde’ draait op die subsidie van de zon.
Van die energie-toevloed tappen wij nu een en ander van af voor onze Tesla’s en elektrische tandenborstels. Die natuurkundige boekhouder in mij denkt dan : deze energie is dus niet meer beschikbaar voor het systeem ‘Aarde’. De balans moet immers kloppen. In welke verhouding zit dat ?
Snel een beetje Google dus (ja, die verbruiken ook veel stroom, maar dat is een ander verhaal). De zon bestookt onze aarde met joules à rato van 180.000 Terawatt (ja, dat is gewoon een heel groot getal). Er wordt vanalles verstrooid, teruggekaatst en geabsorbeerd. Uiteindelijk bereikt ongeveer de helft de aardoppervlakte, dat is een makkelijke : 90.000 Terawatt (ja, ik weet het, nog steeds een heel groot getal). Daar moeten de plantjes hun fotosynthese mee doen draaien, moet het water verdampen voor de regen, enzovoort, en … daar willen wij nu ook onze batterijen mee opladen.
Het energieverbruik van de mensheid – de fabrieken en kantoren, de huizen, de straatverlichting, onze auto’s, smartphones, treinen en vliegtuigen, de servers van Google én onze elektrische tandenborstel – bedraagt, grof gerekend, 18 Terawatt (dank u Google). Als we nu àl deze energie zouden halen uit zonne-energie, dan jatten we van het systeem ‘Aarde’ …18/90000 = 0,02%. Dat is één vijfduizendste van die energie-pot.
De boekhouder in mij is wat gerustgesteld – de wind zal blijven waaien, het water zal blijven verdampen, de plantjes zullen blijven groeien…
Voorlopig.
Want de toekomst voorspellen, daar zijn we nooit goed in geweest.
En energie consumeren, daar houden we nu eenmaal heel erg van.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
